ABDUNABI HAMRO
(1961-yilda tug`ilgan)
Abdunabi Hamro 1961-yilning 25-noyabrida Buxoro viloyatining Olot tumanida tug’ildi. Toshkent Madaniyat institutida tahsil oldi. Olot tumani madaniyat bo’limi markaziy madaniyat uyi uslubshunosi (1984-1986), Guliston qishloq madaniyat uyi direktori(1986-1990), “Yangi hayot” tuman gazetasi xodimi (1990-1993), O’zbekiston Yozuvchilar uyushmasi Buxoro viloyati bo’limi adabiy maslahatchisi (1993-1996), Olot tumani Bolalar va o’smirlar tarbiyaviy ishlar markazi to’garak rahbari(1996-1999), Buxoro viloyat teleradiokompaniyasi muharriri, viloyat radiosi bosh muharriri lavozimlarida(2001-2006) xizmat qildi.. 2006-yildan “Olot hayoti” tuman gazetasi bo’limi mudiri vazifasida ishlab keladi.
Abdunabi Hamroning “Xiyonat” nomli hikoyalar to’plami 1993-yilda nashr etildi. Shundan so’ng uning “Oq alvasti”(1994), “Otam aytgan qo’shiqlar”(2001), Yirtqich”(2003), “Unutilgan qo`shiq”(2005), “Olis manzillar sari”(2006), “Bolalikka sayohat”(2007), “Qishda ochilgan gul(2008), “Vaqt daryosi”(2009), “Obi hayot yo’li”(2010), “Xazinatoparlar”(2011),”Kurashib yashayman”(2011), “Daryoni yetaklagan o’g’lon”(2012), “Oltin darvozali yurt”(2012), “Sehrli so’z”(2013), “Otadan qolgan yodgorlik(2014), “Ruhiyat ranglari”(2015) “Marhumlikka nomzodlar”, “Suyganim, suyanganim –so’z”(2022) kabi qissa , hikoya va she’rlar hamda ocherklarini jamlagan kitoblari dunyoga keldi.
She`rlaridan namunalar
Шоир ётган тупроқ
Бу ер асли ҳосилдор эди
Чайқаларди ўтдан, қиёқдан,
Ҳар тонг бир шеър унади энди
Шавкат Рахмон ётган тупроқдан.
Олов тиғли шамширлар унар
Темурбекдай ботирлар унар,
Ҳали минглаб Шоирлар унар
Шавкат Рахмон ётган тупроқдан.
Пойин ўпар иккита дарё
Бу заминга соябон Хумо,
Нигоҳини ололмас дунё
Шавкат Рахмон ётган тупроқдан.
Ҳар кўрганнинг ҳаваси келар
Озодликнинг нафаси келар,
Усмон Носирнинг саси келар
Шавкат Рахмон ётган тупроқдан.
“Очиқ кунлар” – ёвқур нидолар
“Гуллаётган тош”дай наволар,
Таралади энди “Ҳулво”лар
Шавкат Рахмон ётган тупроқдан.
Бир эркакча тер иси келур
Жавонмард бир эр иси келур,
Бўйсунмаган эрк иси келар
Шавкат Рахмон ётган тупроқдан...
КОИНОТ ВА ИНСОН
Само бўғотида сумалаклардан
Чакиллаб, томчилаб тушади кунлар,
Тасаввурга сиғмас кенг фалакларда
Тумандай балқийди сеҳр, афсунлар.
Кўкда ҳам Ердаги кабими ҳаёт
Унда ҳам жонзодга бу дунё торми,
Унда бунёд кўпми ва ёки барбод
Йўқотишлар йўқми, топишлар борми?
Билса, Яратганнинг ўзи билади
Энди Ерга тушмас ҳазрат Жаброил,
Расулсиз ерда у нима қилади
Зеро, дунё ўзи заволга мойил.
Пўртанадай қайнаб, сапчир коинот
Юлдузлар сомондай сочилиб борар,
Лаҳзада минг бунёд, милёнта барбод
Янги самовотлар очилиб борар.
Буржлар айланади нурдан шиддаткор
Сўнар не-не қуёш – оташкадалар,
Пуршар жараёнлар такрору такрор
Иблис дошқозонга тинмай ўт қалар.
Ерда эса, чархнинг ғамхонасида
Бир саҳна ўйналар замонлар оша,
Топталган маъбадлар вайронасида
Минг йилларки, давом этар томоша:
Улкан хирмондаги хасдан ҳам майда
Ўзининг ҳолидан бехабар, беғам,
Юлдузни узаман деб, қайта-қайта
Осмонга муштини ўқталар одам...
ИЛТИЖО
Яратгандан сўрай: ёшим сойингга сочсин
Вужудимни этиб сомон, лойингга сочсин.
Қароликни пешонамдан олиб, эй дилбар
Сиёҳ зулфинг ила қоши ёйингга сочсин.
Сочим оқин упо айлаб, фалак –машшота
Яноғингга, ҳама нозик жойингга сочсин.
Дилимдан чўғ олиб қодир парвардигорим
Само бўлсанг, қуёшингга, ойингга сочсин.
Дилим мулкидаги ганжинани сарф айлаб
Юрак шаҳрингдаги қашшоқ, бойингга сочсин.
Оёғингни ўпар кунга етарман зора:
Олиб хоки туробимни пойингга сочсин...
* * *
Жуда интиқ бўлиб кутмадим уни
Шунчаки, оддий бир меҳмон деб билдим,
Йўл қараб турмадим, қўмсаб ҳар куни
Келишин билардим. Ва сабр қилдим.
Келди шовқин-сурон солиб дунёга
Мушаклар зарбидан ёришди осмон,
Бир ирмоқ қўшилган каби дарёга
Яна бир йил кетди йўқликка томон.
Янги йил... Кимгадир шодлик ва маза
Мен эса кўз ёшни ичга ютдим жим,
Дилим хира қилиб турди ҳар лаҳза
Ўлимга бир қадам яқинлашганим...
